| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
Η πορεία της Renault στην F1
2010
Την χρονιά αυτή η ομάδα είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα. Με τον μόνο οδηγό που έφερνε βαθμούς, τον Kubica δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω από την 5η θέση. Ενώ προς το τέλος είχε ανακοινώσει οτι θα έδιωχνε τον άλλο οδηγό, τον Petrov, τελικά τα λεφτά της μαμάς Ρωσίας τον έκαναν ... πολύτιμο για την ομάδα. Λίγο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος του 2011 ανακοίνωσε οτι θα ονομαστεί Lotus Ranault (βρίσκοντας αντιμέτωπους την ήδη ονομαζόμενη ομάδα Team lotus) και βάφει το μονοθέσιο στα χρώματα της θρυλικής Lotus της δεκαετίας του 80
2009
Δεν καταφέρνει να διατηρήσει τη δυναμική που είχε προς το τέλος του 2008 και ολοκληρώνει τη σεζόν έχοντας μόλις ένα βάθρο με τον Αλόνσο. Ο Νελσίνιο Πικέ απομακρύνεται από την ομάδα τον Αύγουστο και αντικαθίσταται από τον Ρομέν Γκροζάν. Λίγο μετά ξεσπάει το σκάνδαλο στησίματος του GP Σιγκαπούρης του 2008, που προκαλεί την αποχώρηση των Φλάβιο Μπριατότε και Πατ Σίμοντς. Ο Αλόνσο υπογράφει στην Ferrari για το 2010 και στη θέση του έρχεται ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα από την BMW Sauber
2008
Ο Φερνάντο Αλόνσο επιστρέφει στην ομάδα και βοηθάει την R28 να μεταμορφωθεί σε νικήτρια, με συνεχόμενες νίκες σε Σιγκαπούρη και Ιαπωνία. Η συνεργασία του με τον rookie Νελσίνιο Πικέ ωθεί την ομάδα σε αντεπίθεση στο δεύτερο μισό της σεζόν και τελικά στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος με 80 βαθμούς.
2007
Η φυγή του Αλόνσο, αλλά και η δυσκολία προσαρμογής στα ελαστικά της Bridgestone, σηματοδοτούν την κατακόρυφη πτώση της ομάδας. Τερματίζει στην τρίτη θέση στο κατασκευαστών, μαζεύοντας ωστόσο 150 βαθμούς λιγότερους σε σχέση με το 2006. Μετά από άσχημο ξεκίνημα, ο Χάικι Κοβαλάινεν αποδεικνύεται ταχύτερος από τον Τζιανκάρλο Φιζικέλα και κατακτά το μοναδικό πόντιουμ του team εντός της χρονιάς στην Ιαπωνία.
2006
Κατακτά επτά νίκες στις πρώτες εννιά κούρσες, αλλά αργότερα χάνει έδαφος από την Ferrari λόγω της αμφιλεγόμενης απαγόρευσης του συστήματος mass-damper. Ωστόσο, καταφέρνει να διατηρήσει τα σκήπτρα σε οδηγούς και κατασκευαστές, πριν ο Αλόνσο αποχωρήσει για την McLaren.
2005
Κυριαρχεί στις αρχές της χρονιάς και στη συνέχεια εκμεταλλεύεται τα προβλήματα αξιοπιστίας της McLaren -που είχε πιο γρήγορο μονοθέσιο- για να πάρει και τους δύο τίτλους. Ο Φερνάντο Αλόνσο γίνεται ο νεότερος παγκοσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της F1.
2004
O Γιάρνο Τρούλι φεύγει νικητής από το Μονακό, όμως αυτό δεν είναι αρκετό να τον κρατήσει στην ομάδα. Η κόντρα του με τον Φλάβιο Μπριατόρε και η πίεση που δέχεται από την Toyota, οδηγούν σε λύση της συνεργασίας τους. Τη θέση του στους τελευταίους αγώνες παίρνει ο Ζακ Βιλνέβ, ωστόσο η ομάδα δεν μπορεί να ανακτήσει την δεύτερη θέση που είχε μέχρι τα μέσα του πρωταθλήματος.
2003
Δείχνει έτοιμη να μπει σφήνα στους μεγάλους. Με δυο pole positions και μια νίκη (Αλόνσο-Ουγγαρία), τερματίζει στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος.
2002
Η επιστροφή της στέφεται με επιτυχία καθώς ολοκληρώνει τη χρονιά στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος.
2000
H Βenetton ανακοινώνει ότι από το 2002 θα μετονομαστεί σε Renault.
1996
Αποφασίζει να αποσυρθεί ξανά από τον χώρο, η εταιρία όμως κάνει γνωστές τις προθέσεις της να αγοράσει μια από τις ομάδες του grid.
1992
Από το 1992 ως και το 1997 οι συνδυασμοί Williams-Renault και Βenetton-Renault σαρώνουν τους τίτλους σε οδηγούς και κατασκευαστές.
1989
Επιστρέφει στην F1 παρέχοντας κινητήρες στην Williams.
1986
Σταματάει και την παροχή πελατειακών κινητήρων.
1985
Αποχωρεί από το πρωτάθλημα, αλλά εξακολουθεί να παρέχει κινητήρες στην Lotus.
1983
Ο Προστ παίρνει τέσσερις νίκες, βοηθώντας την ομάδα να τερματίσει στην δεύτερη θέση στους κατασκευαστές.
1982
Η ομάδα υπογράφει με τον Αλέν Προστ.
1979
O Zαμπουίγ χαρίζει στη Renault την παρθενική της νίκη, στο γαλλικό GP. Στον ίδιο αγώνα, ο Ρενέ Αρνού τερματίζει τρίτος. Η ομάδα ολοκληρώνει τη σεζόν στην έκτη θέση του πρωταθλήματος.
1978
Ο Ζαμπουίγ τερματίζει τέταρτος στις ΗΠΑ δίνοντας τους πρώτους της βαθμούς στην F1.
1977
Κάνει το ντεμπούτο της στην F1 στο βρετανικό GP, κατεβάζοντας ένα μονοθέσιο (RS01) με επαναστατικό για την εποχή κινητήρα. Επρόκειτο για έναν V6, 1.500cc, ο οποίος χρησιμοποιούσε -για πρώτη φορά στην F1- υπερτροφοδότη (turbo). Η απόδοσή του άγγιζε τους 500 ίππους. Στο κόκπιτ βρέθηκε ο Ζαν-Πιέρ Ζαμπουίγ. Η ομάδα συμμετείχε σε άλλους τέσσερις αγώνες, χωρίς όμως να καταφέρει να βαθμολογηθεί.
Share This
...
.png "English"){kind=small}
