| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
2010
Η πρώτη χρονιά σαν Mercedes GP δενήταν ανάλογη του προκατόχου της. Όχι μόνο δεν διεκδίκησε κανένα τίτλο αλλά ακόμα και με τον 7 φορές πρωταθλητή στις τάξεις της, δεν κατάφερε να φτάσει έστω στην νίκη. Το καλοκαίρι εγκατέλειψε την προσπάθεια επικεντρώνοντας την προσοχή στο μονοθέσιο του 2011.
Brawn GP
2009
Το μονοθέσιό της με τον διπλό διαχύτη κυριαρχεί απόλυτα στο πρώτο μισό της χρονιάς, κερδίζοντας τους έξι από τους επτά πρώτους αγώνες. Παρά τη βελτίωση των ανταγωνιστών της στη συνέχεια, φτάνει στην κατάκτηση και των δύο τίτλων έναν αγώνα πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα. Στο τέλος της σεζόν εξαγοράζεται από την Mercedes και μετατρέπεται σε εργοστασιακή ομάδα ενόψει 2010.
2008
Ύστερα από μία ακόμα άσχημη σεζόν, η Honda αποφασίζει να αποσυρθεί από την F1 και παραχωρεί την ομάδα στον
Ρος Μπρον. Οι Τζένσον Μπάτον και Ρούμπενς Μπαρικέλο παραμένουν ως αγωνιστικό της δίδυμο, ενώ επιτυγχάνεται
συμφωνία με την Mercedes για την προμήθεια κινητήρων.
Η φετινή αποκάλυψη της F1 όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι η Brawn GP, ενώ σχεδόν όλοι στον χώρο εκθειάζουν το λευκό μονοθέσιό της, του «στρατηγού» της F1 Ρος Μπρον. Η ιστορία στους αγώνες αυτοκινήτων, όπως γίνεται σε όλους τους χώρους άλλωστε, γράφεται από τις μεγάλες προσωπικότητες και τα επιτεύγματά τους. Στην Αυστραλία το δίδυμο Τζένσον Μπάτον – Ρούμπενς Μπαρικέλο έγραψε τη δική του ιστορία, παίρνοντας τη νίκη και παράλληλα κάνοντας το 1-2 με μια ομάδα που έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα. Κάτι παρόμοιο είχε να συμβεί από το 1954 και το γαλλικό γκραν πρι με τους Φάντζιο και Κλινγκ και την Mercedes-Benz. Παράλληλα, ο Μπάτον στέφθηκε νικητής και στον επεισοδιακό λόγω τροπικής καταιγίδας δεύτερο αγώνα της χρονιάς. Aνατρέξαμε στο παρελθόν και αναζητήσαμε τις ρίζες της ομάδας, η οποία όπως και στα πρώτα χρόνια δημιουργίας της στις αρχές της δεκαετίας του 1960, έτσι και τώρα έχει βρετανικό χαρακτήρα. Τότε ήταν η Tyrrell με τον Κεν Τίρελ, σήμερα είναι η Brawn GP με τον Ρος Μπρον. Το πρώτο κοινό στοιχείο τους είναι ότι ο ιδιοκτήτης της ομάδας τής έχει δώσει και το όνομά της, ενώ είναι και οι δύο βρετανικές, αλλά και με καινοτομικά μονοθέσια, αφού η Tyrrell είχε κατασκευάσει το θρυλικό P34 με τους έξι τροχούς, ενώ η Brawn GP το BG001 με τους «έξυπνους» διαχύτες, όπως είπε χαρακτηριστικά ο παγκόσμιος πρωταθλητής Νάιτζελ Μάνσελ και φυσικά είναι ιδιωτικές συμμετοχές, όχι εργοστασιακές.
Ιστορία
H δημιουργία της Tyrell
Ο Κεν Τίρελ ενεπλάκη με τους αγώνες το 1950 και έμεινε στη θέση του οδηγού μέχρι το 1958. Το 1960 δημιουργεί την Tyrrell Racing Team. O ίδιος έτυχε να διευθύνει και την Cooper Formula One Team, όταν ο Tζον Κούπερ τραυματίστηκε σε ένα αυτοκινητικό ατύχημα. Τότε λοιπόν εξέπληξε τους πάντες με την τακτική που ακολουθούσε και με τις επιλογές του. Πάντοτε είχε σαν στόχο την κορυφή και γι' αυτό επέλεξε να φέρει στην ομάδα του τον, νέο και ταλαντούχο τότε, Τζάκι Στιούαρτ. Η ευτυχία του ενός είναι η δυστυχία του άλλου και η μεγάλη ευκαιρία για τον Στιούαρτ ήρθε το 1964 όταν ένας εκ των οδηγών της Tyrrell, o Tίμι Μάγιερ, έχασε τη ζωή του στην Τασμανία. Τότε ο Τίρελ σκέφτηκε να δώσει την ευκαιρία στον Στιούαρτ να δοκιμάσει μια Formula 3. Tα πρώτα θετικά μηνύματα ήρθαν όταν ο Τζάκι Στιούαρτ έκανε ταχύτερους χρόνους από τον Μπρους Μακλάρεν και φυσικά βλέποντας αυτό ο Κεν Τίρελ τον πήρε στην ομάδα του. Ο Στιούαρτ οδήγησε για την Tyrell με μια Formula 2, για λογαριασμό της BRM.
Το ντεμπούτο του Στιούαρτ
O φέρελπις Στιούαρτ φόρεσε για πρώτη φορά τα χρώματα της Tyrrell στη F1 το 1968. Χρησιμοποιούσε σασί Matra και κινητήρα Ford Cosworth DFV. O Βρετανός έχασε τον τίτλο από τον Γκράχαμ Χιλ μόλις στον τελευταίο γύρο. Την επόμενη χρονιά ο συνδυασμός Στιούαρτ-Matra ήταν ανίκητος, κέρδισε έξι αγώνες και παράλληλα κατέκτησε τόσο τον τίτλο των οδηγών όσο και εκείνον των κατασκευαστών. Το 1970 επειδή το σασί της Matra δεν πληρούσε τους κανονισμούς, αλλά υπήρχε και πρόβλημα με την προσαρμογή του κινητήρα της Ford, o Tίρελ αποφάσισε να πάρει νέα σασί και συγκεκριμένα αυτά της March. Όλα αυτά ανάγκασαν τον Τίρελ να προσλάβει τον Ντέρεκ Γκάρντνερ για να σχεδιάσει σασί για λογαριασμό της ομάδας, κι αυτό ήταν έτοιμο στο τέλος της χρονιάς. Ο τίτλος είχε χαθεί, και τον κέρδισε ο Γιόχεν Ριντ με την Lotus Ford. Το 1971 το μονοθέσιο της Tyrell με τον Στιούαρτ στο τιμόνι της παίρνει έναν ακόμη τίτλο κερδίζοντας έξι αγώνες, ενώ το δεύτερο μονοθέσιο οδηγούσε ο Φρανσουά Σεβέρ, που κέρδισε τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος, στις ΗΠΑ.
Ο Στιούαρτ μια χρονιά εκτός
Ο Στιούαρτ το 1972 έμεινε εκτός πρωταθλήματος εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας (έλκος). Το 1973 επανέρχεται και κερδίζει πάλι τον τίτλο με την Tyrrell. To μονοθέσιο που κέρδισε τις εντυπώσεις την δεκαετία του '70 ήταν η P34 με τους έξι τροχούς το 1976. Ήταν κάτι διαφορετικό στην ιστορία της F1 και κατασκευάστηκε με στόχο να έχει περισσότερη πρόσφυση στο εμπρός μέρος. Σε γενικές γραμμές δεν χαρακτηρίστηκε καλό μονοθέσιο από πλευράς επιδόσεων, αφού μπόρεσε να κερδίσει μόνο στο Άντερστροπ στη Σουηδία, κάνοντας το «1-2» με τους Σέκτερ και Ντεπαλιέ. Το 1977 η P34s δεν ήταν αποδοτική. Τερμάτισε οχτώ φορές στη δεύτερη θέση, ενώ ο Ντεπαλιέ κέρδισε στο Μονακό το 1978. Η Tyrrell έμεινε χωρίς νίκη για τέσσερα χρόνια και με τον Μικαέλ Αλμπορέτο έκανε μια νίκη το 1982, ενώ ακόμη μία είχε το 1983. Αντίθετα από το 1970 μέχρι και το 1978 είχε πετύχει 23 νίκες.
Η αντίστροφη μέτρηση
Μετά το 1983 η ομάδα του Κεν Τίρελ δεν πέτυχε κάτι σημαντικό, παρότι γι' αυτήν οδήγησαν πιλότοι όπως οι Στέφαν Μπελόφ και Μάρτιν Μπραντλ, ο οποίος πέτυχε μια δεύτερη και μια τρίτη θέση σε Μονακό και Ντιτρόιτ. Στο μονοθέσιο της βρετανικής ομάδας βρέθηκε και ο Ζαν Αλεζί, που το 1990 με τα σασί 018 και 019 τερμάτισε δεύτερος στο Φοίνιξ και το Μονακό. Το 1994 ήταν στην έκτη θέση της βαθμολογίας και το 1995 με τον Μίκα Σάλο πήρε μια τρίτη θέση στο ντεμπούτο του στη Βραζιλία. Το 1997 είχε στις τάξεις της τους Μίκα Σάλο και Γιος Βερστάπεν αλλά και πάλι δεν πέτυχε τίποτα. Το 1998 εξαγοράστηκε από την Βritish American Tobacco και συνέχισε ως BAR μέχρι το 2006, όταν εξαγοράστηκε από τη Honda. Για δύο χρόνια η Honda είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ στη F1, αλλά όχι και επιτυχίες, οπότε με την... αρωγή και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αποσύρθηκε στα τέλη του 2008 από το πρωτάθλημα. Η ομάδα εξαγοράστηκε από τον Μπρον και άλλα τέσσερα υψηλά ιστάμενα στελέχη της και μετονομάστηκε σε Brawn GP, για να γράψει ιστορία με το «καλημέρα» του 2009.
Share This
...
.png "English"){kind=small}
