Μήκος πίστας: 4.309 μ.
Γύροι: 71
Συνολική απόσταση: 305,909 χλμ.
Ρεκόρ γύρου (σε αγώνα): 1:11.473 (Juan Pablo Montoya, Williams-BMW, 2004)
Ισοτσελίδα: www.gpbrasil.com.br
TAYTOTHTAΓύροι: 71
Συνολική απόσταση: 305,909 χλμ.
Ρεκόρ γύρου (σε αγώνα): 1:11.473 (Juan Pablo Montoya, Williams-BMW, 2004)
Ισοτσελίδα: www.gpbrasil.com.br
H πίστα του Interlagos, έχει πάρει το όνομά της από τον Βραζιλιάνο οδηγό που κατέκτησε τη μοναδική νίκη της καριέρας του σε αυτήν (το 1975), τον Jose Carlos Pace. Οι εργασίες για την κατασκευή της ξεκίνησαν το 1938 όταν δυο επιχειρηματίες αγόρασαν την έκταση για να κατασκευάσουν σπίτια. Αντιλαμβανόμενοι την ακαταλληλότητα του εδάφους για κάτι τέτοιο, άλλαξαν γνώμη και αποφάσισαν να φτιάξουν μια πίστα. Όταν στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70 ο Emerson Fittipaldi άρχισε να γεύεται την επιτυχία, οι Βραζιλιάνοι απαίτησαν να φιλοξενήσουν ένα Grand Prix. To 1971 και 1972 διεξήχθησαν μη πρωταθληματικοί αγώνες στο Interlagos και το 1973 το πρωτάθλημα της Formula 1 περιέλαβε στο καλαντάρι του μια στάση στο Sao Paulo. Τότε η χάραξη της πίστας ήταν διαφορετική (κοντά στα 8 χιλιόμετρα). To Grand Prix μεταφέρθηκε για το 1978 στο Rio de Janeiro, επέστρεψε όμως στο Interlagos την επόμενη σεζόν για να καταλήξει ξανά στην πίστα της Jacarepaqua το 1981. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Βραζιλιάνος πιλότος που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή ήταν Carioca (από το Rio δηλαδή). Όταν η καριέρα του Nelson Piquet ξεκίνησε να φθίνει και ο Ayrton Senna βρέθηκε στο προσκήνιο ως Paulista, το Grand Prix έμελλε να επιστρέψει στον αρχικό τόπο διεξαγωγής του. Αποφασίστηκε να μη χρησιμοποιηθεί η παλιά χάραξη της πίστας αλλά τμήματά της ενωμένα μεταξύ τους. Μάλιστα ο ίδιος ο Senna βοήθησε στο σχεδιασμό της καινούριας χάραξης. Έτσι μετά την ευθεία εκκίνησης/τερματισμού τοποθετήθηκε ένα chicane το οποίο πήρε το όνομά του μετά το θάνατό του, ενώ το συνολικό μήκος περιορίστηκε σχεδόν στο μισό, χωρίς όμως η πίστα να χάσει την ταχύτατη φύση της. Όλη η κατασκευή των pits κατεδαφίστηκε για να χτιστεί καινούρια και μετά από 84 μέρες συνεχόμενης και πυρετώδους εργασίας όλα ήταν έτοιμα για το Grand Prix της Βραζιλίας του 1990.
Ένα πράγμα όμως που έμεινε απαράλλακτο από τη δεκαετία του ’70 ήταν το ανώμαλο οδόστρωμα, το οποίο προκαλεί πονοκέφαλο σε οδηγούς και μηχανικούς. Στους μεν πρώτους επειδή οι συνεχείς αναπηδήσεις με αυξημένες ταχύτητες τους προκαλούν σωματικές καταπονήσεις (με την ασυνήθιστη αριστερόστροφη φορά να μη διευκολύνει τα πράγματα για τους μύες του λαιμού τους) οι μεν δεύτεροι διότι το μονοθέσιο πρέπει να ρυθμιστεί όσο πιο χαμηλά γίνεται για καλύτερη αεροδυναμική απόδοση, αλλά και αρκετά ψηλά για να μην ακουμπάει το έδαφος κατά τις αναπηδήσεις. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν βελτιώσεις στην πίστα, με την ασφαλτόστρωση διαδρόμων διαφυγής, τη βελτίωση της αποστράγγισης (καθώς το τροπικό κλίμα της Βραζιλίας είναι απρόβλεπτο και πολύ συχνά βρέχει κατά τη διάρκεια του αγωνιστικού τριημέρου) και την ελάττωση του μήκους του τοίχου που διαχωρίζει το pit lane από την πίστα, έπειτα από απαίτηση των οδηγών, για λόγους ασφαλείας (μεγαλύτερη ορατότητα). Το 2007, η πίστα ασφαλτοστρώθηκε ξανά μειώνοντας σημαντικά τις αναπηδήσεις. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα προβλήματα που ταράζουν τις ομάδες σε αυτή την πίστα και οφείλονται κυρίως στους κλέφτες που περιτριγυρίζουν την περιοχή και δεν έχουν διστάσει κατά καιρούς να συμπεριλάβουν στη λεία τους και τα πανάκριβα μηχανήματα που διατηρούν οι ομάδες στα γκαράζ τους. Πάντως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Interlagos παραμένει το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία άλλη πίστα στη Νότιο Αμερική με τις κατάλληλες προδιαγραφές να φιλοξενήσει ένα Grand Prix.
Οι ομάδες ρυθμίζουν τα μονοθέσιά τους έτσι ώστε να επιτυγχάνουν υψηλότερες τελικές ταχύτητες στο τέλος της ευθείας εκκίνησης/τερματισμού (με μικρότερη κάθετη δύναμη να παράγεται από τις αεροτομές), γεγονός που μπορεί να παράγει υποστροφή στις αργές στροφές. Η μεγάλη ευθεία αποτελεί μια περίοδο 15 δλ. με τέρμα γκάζι, γεγονός που ανάγει την ιπποδύναμη του κινητήρα σε κρίσιμο χαρακτηριστικό. Ωστόσο απαιτείται ταυτόχρονα μια καλή καμπύλη ροπής στις χαμηλές στροφές κατά την έξοδο από τις αργές στροφές. Όσον αφορά τα ελαστικά, δεν υφίστανται σημαντικές πλευρικές φορτίσεις, επιτρέποντας τη χρήση σχετικά μαλακών γομών, οι οποίες ωστόσο είναι «επιρρεπείς» στο φαινόμενο του graining. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στα ελαστικά του πίσω άξονα και ιδίως στο σπινάρισμα του εσωτερικού τροχού στις αργές στροφές. Tο Interlagos δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για τους κινητήρες μόνο στο 67% του γύρου το γκάζι είναι πατημένο τέρμα. Bρίσκεται σε υψόμετρο 700 μ. οπότε η ατμοσφαιρική πίεση είναι πιο χαμηλή απ’ ότι στο επίπεδο θαλάσσης και οι κινητήρες αποδίδουν περίπου 8% λιγότερο. Βρισκόμενη σε χώρα με τροπικό κλίμα, η πίστα του Interlagos συχνά πλήττεται από δυνατές βροχές. Η μορφολογία της μπορεί να οδηγήσει σε ποτάμια να διασχίζουν την πίστα στο S do Senna, στην Curva do Sol και μετά την Laranja… Επίσης, μαζί με τη Sepang, στη Βραζιλία η θερμοκρασίες που επικρατούν υπό βροχή είναι υψηλότερες από αυτές στις οποίες λειτουργούν συνήθως τα ελαστικά βροχής, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα…
Share This
...
.png "English"){kind=small}
